ՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆԻ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ

Վահան Տերյանի բանաստեղծություններից երևում է, որ նա շատ զգացմունքային անձնավորություն էր։ Նա գրել է սիրո, հայրենիքի, բնության մասին։ Օրինակ, նրա սիրային բանաստեղծություններում գերակշռում է թախծոտ տրամադրությունը։ Նա կարծես անընդհատ սիրահարվում էր տարբեր կանանց և նրանց բոլորին գովերգում էր, իդեալականացնում։ Բայց այս առիթով Վահան Տերյանը ասել է՝ «Ես իմ սերն եմ սիրում»։

«Ողբ» աշխատության արդիականությունը

Մովսես Խորենացին իր «Ողբ» աշխատությունում, որն իրենից ներկայացնում է «Հայոց պատմություն» քերթության ավարտաբանությունը, հիշատակում է մարդու մեղսագործ էության մասին, որը ցավոք մեր օրերում նույնպես մնացել է անփոփոխ։

Խորենացին գրում է․«Ուսուցիչները՝ տխմար ու ինքնահավան, իրենք իրենցից պատիվ գտած և ոչ աստծուց կոչված, փողով ընտրված և ոչ սուրբ հոգով. ոսկեսեր, նախանձոտ, թողած հեզությունը, որի մեջ աստված է բնակվում, և գայլ դարձած գիշատում են իրենց հոտերը։»